در عوض گزینه های دیگری چون دستمال بدستان و مدیحه سرایان و فامیل زادگان و نوچه گان ،همواره شانس برخورداری از مرحمت روسا را داشته و دارند.
در این بازار شیرتوشیر اما به نظر می رسد کارمندان کم مو (یا همون کچل )که در همه اقشار کارکنان اعم از پر کار و کم کار و دستمالی و لنگی و مخلص و نا مخلص بوفور دیده می شوند،بواسطه نیروئی شگرف! اندک اندک جذب مدیران شده و جایی برای خود باز میکنند و سر مودارها بی کلاه می ماند!
حالا دلیلش چیه کسی بدرستی نمی داند!
به قول دوستی شاید چون مدیران معمولا خود کچلند،کچلان را دوست تر میدارند!
رندی به طعنه می گفت سر آدمیزاد یا جای عقل است یا جای مو! پس کچلان را زیرکتر می دانست .
رئیسی معتقد بود صفای سر کچل از صفای دل است !
کچلی می گفت موهایم را در راه رضای بانک و مشتریان از دست داده ام!
شاعری چنین می سرائید:
رئیس باید کچل باشه ،رئیس باید کچل باشه اخمو و بداخلاق،اخمو و بداخلاق…
روانشناسان نیز معتقدند دل نازکی مدیران و احساس ترحم در قبال کچلان موجب کچل سالاری است!
پیامهای بازرگانی:
مژده مژده
برای همیشه موانع پیشرفت را از سر خود باز کنید
کرم موبر کارمندی با عوارض معجزه آسا(مخصوص کله پاچه)
*محسن
