به گزارش بنکر (Banker)، راضی‌کردن سپرده‌گذاران به حفظ پس‌اندازهایشان با نرخ سود 18درصد آن‌هم در شرایطی که تورم نقطه به نقطه از 50درصد فراتر رفته، دشوار است. بدیهی است که بانکها خواسته یا ناخواسته یا به فرموده نرخ سود سپرده‌ها را درصدی بالاتر ببرند تا بتوانند سپرده‌گذاران را تشویق به ماندن کنند.
در اینگونه موارد، بانک مرکزی از بانکها می‌خواهد تا دست از نرخ‌شکنی بردارند اما تجربه ثابت کرده که به به این دستورها توجه نمی‌شود زیرا تصمیم‌گیرنده نهایی سپرده‌گذاران هستند و ممکن است از سپرده‌گذاری نزد بانکها منصرف شده و پس‌اندازشان را به کالا تبدیل کنند.
نرخ سود بانکی باید ۳ درصد بالاتر از تورم باشد
با این نرخ تورم، در حقیقت نرخ سود حقیقی، در سطح منفی به سر می‌برد. از سوی دیگر به دلیل اینکه کاهش حجم سپرده‌های بلندمدت بانکی و افزایش سپرده‌های جاری قابل برداشت، نسبت پول به شبه پول رو به افزایش است، این موضوع ضرورت افزایش نرخ سود سپرده بانکی را نشان می‌دهد. این ابزاری است که تمام سیاست‌گذاران برای مهار انتظارات تورمی از آن بهره می‌برند.
براساس گزارش بنکر، هر چند که پیشنهادی برای افزایش نرخ سود بانکی نشده است، اما نرخ 18 درصدی در این شرایط تورمی نه تنها منطقی نیست بلکه زیان‌ده است. بانکها سود 18 درصد به سپرده‌ها می‌دهند و باید 80 درصد این سپرده‌ها را با نرخ 18 درصد تسهیلات دهند بنابراین با احتساب هزینه‌های بانکی با یک محاسبه ساده عایدی بانکها از این محل به دست می‌آید. بانکها خیریه نیستند و باید به فکر هزینه‌ها و اقتصاد و کارایی مجموعه خود هم باشند.
نرخ سود منطقی باید 3 درصد بیشتر از نرخ تورم باشد که این اعداد با توجه به تورم اقتصاد ایران بسیار بالا است اما نرخ سود باید برای سپرده گذار با صرفه و جذاب باشد. در این سیستم فعلی هم سپرده گذار و هم تسیهلات گیرنده زیان می‌بیند چراکه اقتصاد مریض است.
