به گزارش بنکر (Banker)، در همه این سالها، اقتصاد ایران کمتر رشد اقتصادی 2رقمی را تجربه کرده، به این معنا که بر ثروت کشور با تولید ناخالص داخلی به میزانی که پول چاپ و نقدینگی خلق شده، افزوده نشده است. نتیجه اینکه میزان عرضه و تزریق پول در کشور بیشتر از میزان واقعی کالاها و خدمات تولید شده بوده و همین مسئله به وضوح نشان میدهد که چرا در برابر تورم پیروز نشدهایم.
به نوشته همشهری، اقتصاد ایران در همه دولتهای پس از انقلاب با شدت و ضعف متفاوت با نرخ تورم 2رقمی ناشی از چاپ پول در بانک مرکزی و خلق نقدینگی در بانکها مواجه بوده است. آمارها نشان میدهد، دولت سیزدهم در حالی مسئولیت اداره قوه اجرایه را برعهده گرفته که نرخ رشد نقدینگی در پایان سال گذشته به 39درصد، نرخ رشد پایه پولی به 31.6درصد و نرخ تورم به 40.2درصد رسیده بود. طبق آمارهای رسمی، دستکم از زمان روی کار آمدن دولت فعلی بخشی از التهاب پولی کاسته شده است. هرچند تا رسیدن به میانگین 44ساله هنوز فاصله زیاد بوده و اگر تیم اقتصادی دولت درصدد کنترل واقعی نرخ تورم است، باید به بانک مرکزی اجازه دهد تا سیاستهای پولی مؤثرتری را بهکار ببندند و دولت هم منضبط بماند و کسری خود را به بانک مرکزی و بانکها تحمیل نکند.
براساس تازهترین دادههای بانک مرکزی، نرخ رشد نقدینگی از 42.8درصد در مهر پارسال به 37.3درصد در اردیبهشت امسال رسیده و نرخ رشد پایه پولی هم از 42.6درصد در تیرماه سال گذشته به 30.5درصد در ماه دوم امسال کاهش یافته است. ماموریت دشوار دولت سیدابراهیم رئیسی در سالجاری این است که تلاش کند نرخ رشد نقدینگی را تا آخر سال در محدوده 25.9درصد، نرخ رشد پایه پولی را به 22.3درصد و نرخ رشد تورم را به 20.2درصد میانگین 44ساله برساند که البته بسیار سخت، پیچیده و مستلزم اتخاذ سیاستهای متفاوت پولی و مالی است.