بانک جهانی در گزارش «فقر و توزیع رفاه» نوشت: فاصله زمانی بین سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۲۰، دهه از دست‌رفته اقتصاد ایران است.
به گزارش بنکر (Banker)، نرخ فقر ایرانیان از ۲۰ درصد در سال ۲۰۱۱ به ۲۸/۱ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است. ۴۰ درصد از ایرانیان در معرض فقیرشدن قرار دارند.
در این سال‌ها به طور متوسط سرانه تولید ناخالص داخلی ۰/۶ درصد کاهش یافته است.
با اینکه دولت ایران تلاش کرده تا منابع درآمدی مالیاتی خود را تقویت کند، اما به عقیده بانک جهانی همچنان وابسته به نفت است.
در سال ۲۰۱۱ به میزان ۳۰ درصد از پرداخت‌های انتقالی به ۲۰ درصد فقیر جامعه از طریق یارانه‌های نقدی معمولی تامین شده و تنها ۵ درصد آن را مستمری تشکیل داد.
سال ۲۰۲۰ تنها ۷ درصد از پرداخت‌های انتقالی ۲۰ درصد فقیر جامعه را یارانه نقدی معمولی تشکیل داده و سهم خیریه‌ها و کمک‌هزینه‌ها بیشتر شده است.
خانوارهای برخوردارتر بیشتر به مستمری که با افزایش قیمت‌ها تعدیل می‌شود، متکی هستند، در حالی‌که خانوارهای فقیر بیشتر وابسته به یارانه‌های نقدی معمولی هستند که بر اثر تورم آب می‌رود.
۳۸ درصد از ثروتمندترین گروه جامعه در بخش خدمات، ۱۲ درصد در بخش دولتی و ۱۰ درصد در بخش سلامت و آموزش مشغول به کار هستند.
تنها ۹ درصد از این خانوارها سرپرستی دارند که در بخش ساخت‌و‌ساز فعالیت می‌کند.
کمتر از ۳ درصد فقیرترین گروه جامعه سرپرستی شاغل در بخش دولتی یا سلامت و آموزش دارد و در مقابل ۳۱ درصد از آنها در بخش ساخت‌و‌ساز فعالیت می‌کنند و نرخ بیکاری در خانوارهای فقیر بالاتر از ثروتمندان است.
