از من می‌پرسند فایده روابط عمومی چیست؟
یاد انشاهای کودکی می‌افتم که می‌پرسیدند فایده گاو چیست؟
تقریبا همه بچه‌های کلاس، شبیه هم می‌نوشتیم؛ گاو حیوان نجیبی است، از شیر آن ماست و پنیر و کره و دوغ و خامه و سرشیر درست می‌کنیم، گاوها در شخم زدن زمین به کشاورزان کمک می‌کنند، گوشت گاو بسیار مقوی است و وقتی ما مریض می‌شویم مادرم با گوشت گاو برای ما آبگوشت درست می‌کند که خیلی خوشمزه است.
بی‌بی می‌گوید ما از پوست گاو هم استفاده‌های فراوان می‌کنیم و حتی از روده گاو هم برای تولید نخ جراحی استفاده می‌شود و اگر بی‌تربیتی نباشد از فضولات گاو هم به‌عنوان کود درخت و زمین بهره می‌بریم. خلاصه بر همه واضح و مبرهن است که گاو حیوان بسیار مفیدی است و همه جای آن به درد می‌خورد.
این بود انشای من. وقتی می‌خواهم درباره روابط عمومی بنویسم، یاد همان فایده گاو می‌افتم و فکر می‌کنم آیا هنوز کسی هست که در سال ۲۰۲۳ میلادی یا سال ۱۴۰۲ شمسی لازم باشد برایش از فایده شیر و محصولات لبنی بگوییم؟
آیا هنوز کسانی هستند که نمی‌دانند دوغ یا ماست برای هر انسانی چه خاصیتی دارد؟ در شرایطی که حتی یک حیوان هم از خوردن شیر و لیس زدن به بستنی لذت می‌برد، چه لزومی دارد که از مزایای آن برای همگان بگوییم؟
اما ظاهرا باید برای همیشه تاریخ به کودکان درباره خواص شیر و لبنیات و جایگاه آن در رشد و تکامل انسان توضیح داد و توصیه کرد و گاهی حتی به اصرار، اگر دوست ندارند آن را به خوردشان داد. قصه روابط عمومی و جایگاه آن در سازمان‌ها و وزارتخانه‌ها و دولت‌ها و کلیه مشاغل مرتبط با مردم، قصه فایده گاو و شیر و ماست و کره و پنیر است.
بعد از سکونت چندهزارساله انسان روی زمین و تاریخ مدون هفت‌هزارساله و در هزاره سوم میلادی و ثبت دویست‌ساله دانش روابط عمومی، ارتباطات، تبلیغات، بازاریابی و در نهایت پاسخگویی به افکار عمومی و بعد از دوران تاریخی صنعتی و فراصنعتی در جهان و حداقل هفتاد، هشتاد سال از روابط عمومی مدرن در همین سرزمین بلاخیز خودمان و نخستین فوران نفت سیاه از دکل‌های مسجدسلیمان، ما هنوز باید به وزیر و وکیل و مدیرعامل توضیح دهیم که روابط‌عمومی علمی و برنامه‌ریزی شده نیاز واقعی و تکمیل‌کننده پازل مدیریت است و مثل گاو، فایده بسیار دارد.
شما قبل از آنکه مورد استیضاح نمایندگان ملت و خود ملت و افکار عمومی و برآیند آنها یعنی رسانه‌ها و دنیای مجازی قرار گیرید، باید از روابط‌عمومی توانمند برخوردار شوید که بتواند هنر متقاعد کردن مخاطبان را داشته و بر افکار عمومی و روزنامه‌نگاران به‌عنوان نماینده رسانه‌ها تاثیر بگذارد.
باید یک روابط‌عمومی باسواد رسانه‌ای در کنار مدیریت قرار گیرد تا با ایجاد واحدهای پژوهشی و براساس شناخت خواسته‌های مخاطبان و جامعه، به انتظارات آنها پاسخ مناسب دهد و به استحکام جایگاه مدیریت و سازمان و وزارتخانه به صورت آکواریومی کمک کند.
روابط‌عمومی خانگی مثل مرغ محلی است و می‌تواند در نهایت روزانه یک تخم به شما تحویل دهد و با نخستین فریاد، دچار شوک شود و از تخم‌گذاری هم فاصله بگیرد. روابط‌عمومی یک سازمان بزرگ، یک وزارتخانه، یک بانک، یک کارخانه، روابط عمومی خانگی نیست؛ شعارهای پوپولیستی خوب باشید و مهربان باشید نیست.
روابط عمومی باید دارای دانش بین‌المللی باشد، جهانی بیندیشد و از همه علوم مرتبط بهره بگیرد و با معیارهای دنیای امروز، ارتباطات را با خلاقیت در مسیر ملی و سازمانی مورداستفاده قرار دهد. روابط‌عمومی هوشمند با استفاده از همه فناوری‌های روز و ابزار گوناگونی که در اختیار می‌گیرد و کارشناسانی تحصیلکرده و مرتبط، برای جمع‌آوری اطلاعات و پالایش آنها در جهت ارائه به مدیران ارشد سازمان خود می‌کوشد.
روابط‌عمومی، یک دانش تخصصی است و با متخصصان این حوزه تعریف می‌شود تا بتواند بر نیروهای درون‌سازمانی و افکار عمومی برون‌سازمانی تاثیر لازم را بگذارد و به همبستگی و یکپارچه‌سازی سازمان با مخاطبان یا به‌عبارت ساده‌تر رابطه بین فروشنده و خریدار، تولیدکننده و مصرف کننده، از کالا تا اندیشه بینجامد.
روابط‌عمومی حرفه‌ای و متخصص جای پسرخاله و دخترعمه نیست؛ روابط‌عمومی اندیشمند محل جمع شدن بیکاره‌ها و رانده‌شدگان کارگزینی‌ها نیست. روابط‌عمومی باید محل نخبگان و اندیشمندان و کسانی باشد که با ضریب هوشی بالاتر و با خلاقیت بتوانند کاستی‌های کل سازمان را پوشش دهند. تنظیم برنامه هدفمند و استراتژی شغلی با رعایت استانداردهای ملی و نگاه به الگو‌های جوامع و شرایط بین‌المللی و رعایت کیفیت و استفاده از فناوری‌های روز و بهره‌گیری از اینترنت و همه رسانه‌ها و ابزارها در جهت برندسازی سازمان از وظایف یک روابط‌عمومی علمی و دانشگاهی است.
روابط عمومی باید بتواند به‌صراحت به جامعه بگوید که بقای سازمان در گرو مخاطبان آن است و توجه به افکار عمومی بزرگ‌ترین دغدغه مدیران ارشد سازمان است و پاسخگویی به‌موقع و شفافیت و صراحت بیان مهم‌ترین وظیفه سازمانی او است. روابط‌عمومی اقناع‌گر باید همیشه چهار گوش داشته باشد و یکپارچه زبان نباشد. روابط عمومی وظیفه سخنگویی و پاسخگو بودن را دارد و موظف است با بهترین ارتباطات از همه رسانه‌های موجود در فضای مجازی تا مکتوب و خیابانی و سایر ابزار تبلیغاتی به‌نحو موثر استفاده کند و منتقدان را ارج نهد و از دانش آنها در جهت بهبود شرایط سازمان بهره ببرد.
تلاش روابط‌عمومی برای برندسازی سازمان، وزارتخانه، دولت و حتی یک کاسبی کوچک با خوشنامی مدیران و کارکنان آن و پاسخگویی درست به مخاطب و پرهیز از دروغگویی، پنهان‌کاری و بی‌ارزش دانستن مردم همراه خواهد بود تا بتواند از این سرمایه اجتماعی مهم در جهت اعتمادسازی و تاثیر‌گذاری و سودآوری بهره ببرد.
روابط‌عمومی باید نخستین منتقد سازمان باشد و از به‌به‌گویی مدیریت‌ها دوری و بیشتر به بخش خالی لیوان توجه کند و به هیچ عنوان سرپوشی بر حقایق نگذارد و چون چشم و گوش مدیران ارشد عمل کند و رازدار و محرم دوطرف باشد. روابط‌عمومی با یک سلام آغاز می‌شود و با یک لبخند به شکوفایی می‌رسد و در دامنه تخصص و دانایی به گل می‌نشیند.
فایده روابط عمومی چیست؟
روابط‌عمومی فایده بسیار دارد و بر دانایان واضح و مبرهن است و بر فرهنگ نادانی، آب در هاون کوفتن است؛ این بود انشای امروز من.
